Afryka podobnie jak Europa od dawna planuje stworzenie wspólnego rynku i wspólnej waluty. Zdaniem afrykańskich ekonomistów, wspólna waluta spowoduje szybszy rozwój gospodarczy całego kontynentu.
Są to nadal odległe plany, wydające się mało prawdopodobne z powodu dużego zacofania Czarnego Lądu, ale Afryka może już się poszczycić trzema wspólnymi rynkami używającymi własnej jednostki płatniczej wliczając dwa obszary CFA.
Central African Communaute Financiere Africaine BEAC franc (znany pod międzynarodowym skrótem XAF) używany jest w Kamerunie, Republice Środkowoafrykańskiej, Czadzie, Kongo, Gwinei Równikowej i w Gabonie.
Wspólna waluta Afryki Zachodniej, CFA BCEAO franc (znany pod skrótową nazwą XOF) używany jest w Beninie, Burkina Faso, Wybrzeżu Kości Słoniowej, Gwinea Bissau, Mali, Nigrze, w Senegalu i w Togo.
Obie waluty, czyli XAF i XOF mają stałą wartość do Euro wynoszącą 655.97=1 EUR.
Przelicznik ten oparty jest na wcześniejszych umowach, kiedy CFA100 równał się wartości 1 franka francuskiego.
W Afryce Południowej funkcjonuje Common Monetary Area skupiający dolara Nambijskiego, lilangeni z Suazi i Loti z Lesotho. Przelicznik tych walut jest połączony do randa RPA (ZAR). Przelicznik zawsze wynosi 1:1.
Ambicją Unii Afrykańskiej stało się wprowadzenie kontynentalnej waluty w 2021 roku. Do tego czasu więcej regionów Afryki będzie dążyło do połączenia swoich walut.
W Afryce Zachodniej istnieje West African Monetary Zone skupiający sześć krajów: Gambia, Ghana, Guinea, Liberia (dołączyła w lutym 2010 roku), Nigeria i Sierra Leone. WAMZ powstał w roku 2000, jako część unii skupiającej 15 krajów Afryki Zachodniej. Ich planem jest wprowadzenie wspólnej waluty zwanej „eco” w roku 2015. Docelowo możliwe stanie się także połączenie z regionem CFA.
Wspólny rynek został zapoczątkowany w roku 2010 jako East African Community, składającej się z Burundi, Kenii, Rwandy, Tanzanii i Ugandy. Narodowe Banki tych krajów zaplanowały wprowadzenie East African Monetary Union do roku 2012. Wspólną walutą prawdopodobnie stanie się szyling. Południowa Afryka będzie naśladować poczynania EAMU, jednak Zimbabwe opowiada się za dolarem USA.
Obszary XAF i XOF zyskały wiele dzięki importowi towarów i bardzo niskich stopach procentowych, jednak z powodu dużych wahań wartości Euro w stosunku do innych walut, często handel nie był opłacalny. W Afryce Południowej, kraje używające randa RPA (CMA) doświadczyły podobnych problemów, kiedy rand zaczął się umacniać względem innych walut zachowując bardzo niskie oprocentowanie. Sytuacja ta otwiera nowe możliwości dla tanich inwestycji zagranicznych.
