Republika Zielonego Przylądka. Ekonomia Republiki Zielonego Przylądka cierpi z powodu braku bogactw naturalnych, oraz z powodu poważnego braku wody wzmaganego przez długoterminowe cykle suszy. Biedna, sucha ziemia jest problemem dla wysp. Ekonomia tego kraju jest zorientowana na handel, transport, turystykę, oraz usługi publiczne, które stanowią 3/4PKB. Chociaż około 70% ludności żyje na terenach wiejskich udział produkcji żywności w PKB jest niski. Potencjał rybołóstwa (tuńczyk, chomar) nie jest w pełni wykorzystywany. Kraj co roku doświadcza wysokiego deficytu handlowego finansowanego przez pomoc innych krajów oraz środki finansowe pochodzące od dużej populacji emigrantów (pomoc ta stanowi 20% PKB tego kraju). Pomimo braku zasobów naturalnych odpowiednie zarządzanie gospodarką dało pozytywne rezultaty. Ciągłe reformy ekonomiczne maja na celu rozwój sektora prywatnego i przyciągnięcie zagranicznych inwestorów w celu dywersyfikacji produkcji krajowej. Przyszłość kraju zależy od utrzymania poziomu napływającej pomocy, rozwoju turystyki, pomocy od emigrantów oraz od rządowego programu rozwoju. Republika Zielonego Przylądka stała się członkiem Światowej Organizacji Handlu w 2008 roku.
- wzrost PKB: 2010: 4,5%; 2009: 1,8%; 2008: 5,9%
- bezrobocie: 2010: 21%
Źródło: CIA, The World Factbook
